"Laat zien, laat eens zien juf" roept een jongen als ik alvast het motortje laat zien dat ze volgende week op hun wagentje gaan monteren. Het wagentje moet nog gemaakt worden en de kinderen dringen zich om de tafel om te zien wat ze straks mogen doen. Het is een moeilijke groep had de leerkracht me gewaarschuwd, vantevoren en tussendoor. De kinderen reageren heel sterk op elkaar merk ik. Ik blijk slechts een noodzakelijk kwaad voor hen waardoor ze niet lekker aan het werk kunnen met wat ze zelf graag willen. Vol levens-energie, het is net een nest jonge honden. Fantastisch, dit is mijn uitdaging. Ik zal hun interesse en nieuwsgierigheid vangen bij de wielen, de wagentjes, de ingewikkeldheid van de verbindingen en de technieken. Ik weet dat als ik ze aan het werk heb ze helemaal op zullen gaan in het zelf mogen uitproberen. Lijmpistool? Nee daar hebben ze nog nooit mee gewerkt, dat is voor vaders en moeders volgens de kinderen. Zagen? nee, nog nooit gedaan. Puzzelen? "
Spelen versus creativiteit en je oncomfortabel kunnen voelen "Hoe krijg je mensen weer aan het spelen?"vraagt de interviewster Kim Coppes in het bijgevoegde interview ( van 7dtv uit 2016) aan Mark Mieras. "Mensen mogen fouten durven maken, minder hoge eisen, zich oncomfortabel voelen, zelfs conflicten durven laten te ontstaan"... En.."een efficiente organisatie voelt veilig maar gaat op den duur minder durven, minder uitproberen en dus minder effectief worden." Ik heb voor u gegoogeld op het internet naar liefde, creativiteit, spelen, efficiëntie en hersenen. En kwam Mark Mieras (wetenschapsjournalist) regelmatig tegen. Hele interessante woorden in dit interview en herkenbaar in mijn werk. Hij zegt: Creativiteit is ook ruimte geven om creativiteit te laten gebeuren. "Durven niet te weten". https://www.7dtv.nl/aflevering/842/mark-mieras-wetenschapsjournalist-het-is-van-groot-belang-dat-we-blijven-spelen Vorig weeke