Geheugen en inspiratie

Ik drink regelmatig oploskoffie. Niet zozeer omdat ik het lekker vind. Maar vanwege de herinnering en de emotie erbij, de inspiratie daardoor. De lucht van oploskoffie doet me denken aan de tijd dat ik in Ierland woonde na mijn studie. Ik had een baantje bij Bewleys. Ik had slechts geld voor silkcut purple sigaretten, goedkope oploskoffie, zoute boter en witbrood uit de broodrooster. Dat was mijn ontbijt.
Het basale gevoel van vrijheid.

Oploskoffie geeft me het gevoel van vrijheid. Ik rook niet meer.


Soms eet ik in de ochtend een beker pap. Zonder suiker.
Als kind at ik in de ochtend Brinta pap. Allemaal aan de ontbijttafel met een bord pap. Ochtend, een hele zalige dag vol energie lag nog voor me zoals  ik dat als kind voelde.
Ik denk dat mijn ouders er suiker door deden, want ik kan me herinneren dat mijn vader er een keer zout door deed  in plaats van suiker, misschien was mijn jongste zusje geboren en moest hij voor het ontbijt zorgen. Hij  gooide de pap niet weg maar ging proberen hoe hij de pap toch weer lekker kon maken.

Fouten niet weggooien maar ermee creëren. (Binnenkort meer daarover) Wij waren niet de goede doelgroep: wij waren kinderen die gewoon naar school wilden en onze maag wilden vullen.
Dus ongeduldig. Ik denk dat het een enorme ruzie heeft gegeven in de ochtend. Ongeduldige kinderen en een eigenwijze vader die daar niet van hield.
Maar dat is de enige keer dat ik me ook echt kan herinneren dat ik in de ochtend pap kreeg.
Nu eet ik het nog, zonder suiker en denk dan aan mijn vader.


Mijn huis is ooit met de geboorte van mijn dochter langzaam aan veranderd tot een plek die niet bij mij hoorde. Plastic speelgoed, televisie, kinderprogramma's, praktisch meubilair, een woonplaats die handig is voor kinderen maar mij niet inspireerde.

De oploskoffie en de Brintapap gaven me een vonkje van inspiratie, van mogelijkheden, extra energie om weer verder te kunnen.
Kaarsjes bij het ontbijt.

Ik kan mij laten inspireren door luchtjes, door bepaald eten, muziek. Er ontstaat een emotie en een fantasie waarmee ik in alle rust kan verder denken en creeëren.
Mijn geheugen is een hele waardevolle inspiratiebron en energieleveraar.
Om spelend en genietend het leven te creeëren.

In een ruimte waar een schoonmaakluchtje hangt ruimt men eerder zijn broodkruimels op dan in een ruimte zonder schoonmaakluchtje.
Is dat de frisse lucht of de herinnering aan een strenge poetsende persoon..?